قم به استناد كتب مختلف تاريخی، يكی از قديمی ترين و كهن ترين شهرهای صدر اسلام است كه همواره مورد توجه بوده و ايرانيان در زمان های مختلف برای عمران و آبادی آن کوشيده اند. قم به خاطر زير بنای تاريخی و قديمی خود يكی از شهرهای مهم كويری ايران به حساب می آيد. مؤلف کتاب «اللباب» تاريخ بنای شهر قم را به سال 83 هـ . ق نسبت می دهد. در اين تاريخ عبدالله بن سعدان، اخوص و اسحاق (از ياران عبدالرحمن ابن محمد بن اشعث) با چيرگی بر رؤسای هفت روستايی که در اين منطقه، در نزديکی يک ديگر قرار داشتند، شهر جديدی را بنا کردند که در آن، روستاهای قبلی هريک محله ای از شهر جديد به شمار می آمدند. نام شهر را نيز با استفاده از «کم» که نام حصار اطراف يکی از روستاها بود، قم نهادند